Yaşamak

Bir başlangıç ve bir bitiş arasında iyi kötü diye adlandırılan olayların baş tanığı olaraktan yazdığım bu yazıda ne anlatmak istediğimi bilmiyorum. Zaten bilmek için yazıyorum. Ellerimden çıkacak her kelime bana iletilen bir mesaj bence ya da tamamen öyle bir sanı.

Hayat, yaşam ya da her ne ise adı ne fark eder ki düşünmeyi bıraktığında ve oturup bir ağacın altında hissederken esen hafif esintiyi gözlerini kapatmış ve dinliyorken etrafı. Her şey olduğu gibidir olduğu yerde olduğu şekilde. Fark ettiğinde bunu bırakmak geliyor içinden insanın kendini toprağa, doğaya.

Zaman akarken durabilirsen eğer fark etmek kolay olup biteni yani insanların, hayvanların ve de diğer her şeyin çabasını durmaksızın süren. Asıl soru sonrası: Durmalı mı öylece olduğun yerde yoksa başlamalı mı tekrardan kendi yarattığın dünyandan gördüğün kadarıyla algılayarak çabalamaya? Bir soru daha: Madden mi manen mi çabalayacaksın ya da her ikisiyle mi? Bitmeyen döngülerde durdurulana kadar çabalamanın ve motive olmanın peşinde mi koşacaksın? Haklısın tabi ki koşacaksın. Soruyor olmalısın bana: Koşmayıp ne yapacaksın? Bilmem. Yürüyeceğim sanırım yavaş ve biraz da aksak. Belki arkadan bir canavar kovalıyordur. Bilmem olabilir ve belki yakalar beni. Belki de yoktur ve ben yürümüş olurum.

Aynı zamanda farklı mekanda farklı hayatlar kesişmeden birbiriyle devam ediyor ya da bitiyor. Bir de aynı zamanda ve aynı mekanda birbirinden habersiz sona eren hayatlar var. Var olan çok şey var. Var olabilmek, varlığını kabul ettirebilmek, varlığını var edebilmek ve bunlar için istekli olmak. İstemek, isteklerini bilmek gerekli gibi duruyor.

Bir de istemediklerimiz var. Yapmamız gerekenler. Gerçekten mecbur muyuz bir şeyleri yapmaya? Sanırım koşmamız gerekiyordu öyle yazdık yukarıda. Peki nereye doğru? Gerekli mi peki yön? Rastgele koşsam mesela düşük ihtimal zaten dönüp dolaşıp aynı yere gelmem.

Koşalım ama ya yorulduysak? Bekleyemez miyiz biraz? Nefeslensek, nefesimizi hissetsek. Fark etsek mesela çalan ıslığı ve ıslığı çalanı. Nereye gidiyor bu metin? Sanırım hiçbir yere, evet zoru başardık döndük yine başa.

Baştan bir kez daha deneyelim. Ben şu anda ve buradayım. Etrafımda hareketli dünya. Başım dönüyor, gözüm kararıyor, göremiyorum pek iyi. Derin bir nefes almalıyım hissederek. Sonra oturmalı bir yere beklemeli kendime gelmemi. Sonrası sonra. Bir gün daha biterken sorular ve sorunlarla kafamdaki dünya ve dünyamdaki insanlar çabalıyor hala yaşamaya. Yaşamak…